İNSAN NERESİNDEN

Ne çok tekrar ettim kendimi
Kendinizi ne çok anlamadýnýz
Kavrayýþýnýza kalbimden damýttým gerçeði
Yine de basit cümleler kurduðumu sandýnýz
Ey kavmim, ne çok aldandýnýz

Birileri bir daha söylemeliydi
Ýnsan neresinden sevilir, dedim
Rabbime sormam þart dedi birisi
Böylesi nasýl olur bilmiyorum
Tanrýnýn gazabýný üstlendi elleri
Bir diðeri nesebine danýþmaya gitti
Þeceresini uzun uzun okþadý
Nasýl da kýrptý uzun ve zorunlu bir tarihi
Bir baþkasý ayrýmlanmýþ haritalara uzandý
Hayretle “Ne kadar da az” dedi parmak uçlarý
Bunlar bana hiç olaðan sayýlmadý
Bekledim, ellerinde tüfeklerle döndüler
Þaþý gözlerle, göðüslerinde ölü uzuvlarla döndüler
Çoktan seçmeli sýnavdaymýþ gibi
Bütün þýklarý silahlarla elediler

Ýnsan neresinden sevilir, dedim
Herkes bir yerlerden kopya çekti
Kimse kalbini yoklamayý akýl etmedi
Dürüst olmak için önce hislerinin dilini kestiler
Kan kirli yollardan ark buldu kendine
Coþkun nehirlere dalar gibi herkes izledi
Kanýn boðabileceðine kimse inanmadý
Her þeyi dýþlarýnda yazýlmýþ gördüler
Bunlar bana hiç olaðan sayýlmadý

Ey kavmim ne çok aldandýnýz
Ýnsan neresinden sevilir, dedim
“Ýnsan neresinden vurulur” u tuttunuz
Ne çok kýzýp ne çok karaladýnýz
Basit bir sýnavdan sonra ne çok aðladýnýz

Sosyal Medyada Paylaşın: