Karmaşıklığın Ördüğü Adam

Tüm karmaþýklýðýn ördüðü bu adam sadece kaçýyordu kendinden
Doðum, ölüm, yaþam duþun daydý týrnak aralarýnda kir.
Nefesli çalgýlara inat hayatýn küskün yanlarýný bir tarafa býrakarak
Küçümseyen görkemiyle mermer bakan mozolenin sýðýndý ihtiþamýna.
Bir kadýn yada gölge giydirilmiþ imparator edasýyla bin aðýzlý þarkýlar söyledi oradan,
Gece yarýsý beslemeleriyle karanlýðýn orta yerinde zift karasýna belenip…
Hiçbir nem, hiçbir aðýz saðýr melankoli de yorgunluðuna görmedi koþturduðunu da …
Kapý dýþýndaki tüm þeylerden daha az deðerli deðildi bet sesli kumpas oratoryoda
Iþýklarý sakin ve parlak akýþlý kent sokaklarýnda kaybolan ilhamý arýyordu kör adam.
Bir yaz ruhuna soruyor son dördündeki gümüþten renk devþiren hilalin altýnda.
Aþýrý yaþlýlýðýn kýrýþýklarýna yansýyan þafaðýn renklerini, ozonu soluyor rüya ile görüþtüðünü bilse de
Sonu azalan yolda ardýnda adýmlarýna býraktýklarýna döndü adam…
Ayrýcalýklý günde yüce söyleþiye soðuk, aðrý ve emekle taþýndý
Ve öfkenin erittiði buzdan askerlerine yaðmur aðýrlýðý geldi…
Rüya koþularýnýn dýþýndaydý, ellerini Güneþe, Aya, yýldýzlara uzatan adam.
Görkemli bir konuþma, nazik bir dokunuþ ve Gökkuþaðý renklerini doldurdu ruhuna…
Azalan adýmlarýna kum saati tükeniþini kattý, kattý kalp ritminin azalýþýný,
Son adýma düþüþü bir þehrin son ýþýklarýna yýðýlýþýydý.
Ne canlýydý, nede ölümü giyinmiþti, giydirmiþti suratýndaki çizgilere tatlý bir gülümseme
sonsuz resitalin melodilerine karýþýp gitti…

hOça 2015

Sosyal Medyada Paylaşın: