SİYAH SÜRMELİ PALYAÇO

Gerçeklere sýðýnamýyor insan.
Aðýr geliyor yanýnda getirdikleri.
Vedalara sýðýnamýyor insan.
Vedalar gerçekleri getiriyor yanýnda,
Aðýr geliyor göz kapaklarýna.

En iyisi umursamamak.
Kaybolmak diye düþünüyor insan.
Ama hiçliðin çözüm olmadýðýný, anýmsatýyor saçlarýna düþen aklar.
Kaçýyor insan,
Korkuyor insan.
Sevdiðinin kollarýnda bulamadýðý huzuru,
Deðer vermediði birisinin kollarýnda arýyor.
Kaçýyor,
Üzülüyor,
Üzüyor.
Açamadýðý göz kapaklarýndan,
Yaþlar süzülüyor.
Ve her damla süzülürken yanaklarýnda,
Bir parça sürme siyahý sürüklüyor peþinden.

Aynalara bakamýyor atýk öyle anadan üryan.
Takýyor, takýþtýrýyor ve mutlu bir yüz çiziyor kendine.
Þimdi, dimdik durabilir.
Ama korkuyor.
Önce duraksýyor.
Bir cesaret.
Dikiliyor aynanýn karþýsýna.
Orada dimdik duran birisi.
Sýrýtýyor ona.
Ruhsuz ve duygusuz...

Sosyal Medyada Paylaşın: