Tezat Günler

Gitmelerinde çoðaldýn içimde

Uysal meziyetlerim oldu

Kuruntulu gecelerimde



Acemi adýmlarým takýldý sözlere

Asýrlýk þehirde

Akýl erdiremedim düþmelerime



Puslu camýydýn gönlümün

Adýný yazdým



Saçaðýnda oturdum

Saltanatlý günlerimde

Servet dedim gözlere

Ýflas ettim kýrýk iskemlede



Söndü zaman

Cüssem eðik

Kýrbacým özlem



Dýþarýsý soðuk

Ben dýþardan soðuk

Puslanmýyor camým

Yazmýyor parmaðým



Gidenlere alýþmýþým

Kalýyorum dedin ya

Gideni kendim yapmýþým



Camýma can dedim

Dostluðu aþk eyledim

Soðuðu iþitmedin

Sözümü taþ eyledim

Caným kýrýk

Dostum kýrýk



Öyle çoktun ki içimde

Bugün yarýný taþýr sandým

Sandým...

Kendimi kendimle kandýrdým



Fayda deðil avuntum

Ýlletin ben oldum



Geldin sýnýrlarý aþarak

Aydýnlýkta yarasam

Karanlýkta günýþýðýn

Çarptýn ýþýða



Gittim ömrüne Eylül sabahý býrakarak

Þetyaný aldým

Ölümü býraktým

Cennet olsun uyanmalarýn



Tezat günlerdeyim

Affedilmez düþlerdeyim...



(af dileyemem,yüreðimi asla affedemem)


Nigar Baran


Sosyal Medyada Paylaşın: