Sen gittin! ben kaldým.. Düþlerim yalnýz kaldý,yüreðim düþtü ateþlere, Yangýnýnla kor oldu bedenim,sensizliðin esiri, Mülteci oldum yüreðinde,sürgün oldum gözlerinden. Ellerinden,seninle olan her geceden...
Bir ben kaldým,kendimle sevgimle,yalnýzlýðýmla.. Bir ben yandým özleminle,hasretinle, Bir ben savruldum.dökülen yapraklarýmla. Acýyan sýzlayan sol yanýmla...
Bir ben kaldým,yaþlý gözlerimle, Zincire vurulmuþ yüreðimle sözlerimle.. Bir ben kaldým,sensizliðin umutsuzluklarýyla.. Vurdum kendimi yollara,amansýz sevdalara, Karanlýk sokaklara,ýssýz kalmýþ nehirlere,adalara...
Hakan Ezel Bayram
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan ezell Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.