Açaba daha kaç satırda hüznünün sonsuzluğunu anlatıçaksın ? Sonu görünmeyen bu hayatta daha kaç gününü yalançı tebessümlerle dolduruçaksın ? Daha kaçtane umut dolu bahar akşamını yorgun ve umutsuz kış akşamına çevireçeksın ?
Yorulmadımı gözlerın gözyaşı taşımaktan ? Kalbinde bulunan o sonsuz açı ağır gelmiyormu artık bedenıne ?
Mutsuz olduğunu söylüyorsan , isyan edip sana verilenleri inkar ediyorsun , ve böyleçe kendini tutsak ediyorsun mutsuzluğa.
Sana sesleniyorum ey mutsuz insan ! Sonu yok bu hüsran dolu dünyanın , sonu yok yalançı tebessumlerın .
Ey mutsuz insan ! Hayat gözlerinin önünde hiç durmadan hızla koşup gidiyor. Sen kendi hayatına bir seyirçi gibi bakiyorsun.
Uyan mutsuz insan ! Hayatı en güzel yerinden yakala ve mutluluğundan vazgeçme.
En soğuk kış geçelerını umut dolu bahar akşamlarına dönüştür...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beyaz_Gul 63 Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.