Hayat denilen ne ki, bitmeyen bir gaile...
Nuh Nebi’den bu yana insanlýk hayra yormuþ.
Bakmýþ, günler geçiyor hep ah ile vah ile:
Anlamýþ ki yaþamak, umulandan da zormuþ!
Koþarken bir zamanlar, tozu dumana katýp!
Bütün badireleri, tutup bir yana atýp...
Þimdi, rastladýðýn her gölgede yatýp, yatýp;
Dinlenemiyorsan bil, hayat seni çok yormuþ!
Dünya denilen mekân, iki kapýlý bir han...
Birinden girer bekler, birinden çýkar insan!
Dertler saymakla bitmez, bir deðil elvan, elvan;
Çoðu sineyi dövüp, hayattan hesap sormuþ!
Zannetme ki bu dünya, bir tek sana yar deðil...
Ne güçlü insanlar var, kimse bir ayar deðil!
Ateþi var, buzu var, her mevsim bahar deðil;
Kimi sýradan bir can, kimi imparator muþ!
Hep böyle gider sanma, inan ki böyle gitmez...
Yýllar gün gibi geçer, "ömür biter, yol bitmez! "
Ýnsan olan kalp kýrmaz, asla gönül incitmez!
Sevgiler bu hayata, derin mührünü vurmuþ…
Antalya-2015/07
Halil Þakir Taþçýoðlu
BÝR TEFEKKÜRDEN ARDA KALANLAR…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.