DUYGULARIM

DUYGULARIM.....

Pýnar olup durmaz akar,
Gözlerimin yaþý benim.
Duygularým sevdalanmýþ,
Sanki sabýr taþý banim.

Yeme içmeden kesilmiþ,
Keyiflerim hep eksilmiþ,
Mutluluðu hepten silmiþ,
Sanki daðýn baþý benim.

Ben gülerim içim gülmez,
Sabahmý akþammý bilmez,
Giden günler geri gelmez,
Sanki insan yaþý benim.

Ýstermisin gülmek için,
Ýnsanlar hep biçim biçim,
Dýþým gibi benim içim,
Sanki dilek taþý benim.

Þeyhim:Derki ben gülmezim,
Her bir kes ile ölmezim,
Doðruluktur benim özüm,
Sanki ayar kaþý benim..


09.07.2015 Saat : 18.11

Yalova





EVLAT…VEFA…SEVDA…

Sevda, aklý baþtan alýp gitmektir,
Bazen bir þeytan, bazen melektir,
Asýl olan sabýrý, sebat etmektir,
Vefalýya, cefalýya erdem gerekir.

Sevdalanmak, iþin kolayý bence,
Sevda vefa ister, olmaz iþkence,
Her insana yakýþýr, en çokta gence,
Yaralýya, bereliye merhem gerekir.

Ýster ki gönül, görmesin cefa,
Ýcraat lazým, bakýlmamalý lafa,
Eðer alýþ-veriþte, yok ise kafa,
Bilinen kapýlarý, çalmak gerekir.

Babaya evlatlar, Allah vergisi,
Kendi alýr, verilemez görgüsü,
Adabý,erkaný, hayat ülküsü,
Görene, bilene sormak gerekir.

Baba olmak, zor zamanýn iþidir,
Evladýn ,ekmeði,suyu ,aþýdýr,
Gözdür baba,evlat onun kaþýdýr,
Meclise,mekana konmak gerekir.

Kýz evladý, baba için,gül,diken,
Sevince solan, sarýlýnca ürken,
Varlýðý, yokluðu bilinmez iken,
Ahiri ömürde, görmek gerekir.

Oðuldur ananýn, hayat kavgasý,
Gelmiþi,geçmiþi,soyu,sevdasý,
Aklýnýn,gönlünün, canýn yongasý,
Hakla,hukukla yormak gerekir.

Ana-Baba yol vermeli evlada,
Kuldan gayret,çare ise Mevla’da,
Sevda,vefa ,bir arada olsa da,
Gerisine, saygý duymak gerekir.

Þeyhim;Derki konuþmalý imanla,
Geleceði, kurmamalý cüzdanla,
Gönülle, irfanla birde vicdanla,
Akýlla,izanla varmak gerekir.

22.02.215 Saat : 23.00
Yalova



BÝZLERÝZ
Akýp giden zamana bakma...
Akan zaman amma..
Bakan göz deðil...
Zamanýn içinde akan bizleriz..
Þaþý iken dünyaya kör gibi bakma..
Sen þaþýsýn amma..
Dünya kör deðil..
Kör gibi dünyaya bakan bizleriz..
Þeyhim;Güzeli görmezden geleme..
Sen görmezsin lakin..
Çirkin o deðil..
Güzelden mahrum olan bizleriz..




DEÐÝLDÝR…

Beþi on yapmak, iþimiz bizim,
Ýyiyi kötü, yapmak deðildir.
Göze kaþ yapmak, düþümüz bizim,
Körlüðe müsebbip, olmak deðildir.

Ýþimiz göklere, kubbe takmaktýr,
Çabamýz habbeye, dane katmaktýr.
Fýrçayla tuvale, bina yapmaktýr,
Gayemiz duvarda, boya deðildir.

Çalýþýp bulmalý, dertlere deva,
Ailede, ocakta, kaynasýn tava,
Birlikte, dirlikte mutlu bir yuva,
Yýkýp virane, yapmak deðildir.

Derdimiz, tasamýz çare olmaktýr,
Doludan akýp,boþa dolmaktýr,
Kýzýl gül gibi, dalda solmaktýr,
Zamaný doldurup, ölmek deðildir.

Aðlatan deðil, güldüren insan,
Mevsim Ýlkbahar,aylardan Nisan,
Garip, gurebanýn biride olsan,
Gününü gün eden,insan deðildir.

Zevki sefadan, zaman bulmalý,
Yetimi,öksüzü, sarýp sarmalý,
Bazý zaman, hülyalara dalmalý,
Paraya bulanmak, mizaç deðildir.

Þeyhim;Derki geldi geçiyor devran,
Dostun, akrabanýn derdine de yan,
Göçüp gittin ise, dünyadan bir an,
Telafisi mümkünü, imkan deðildir.

21.02.2015 Saat : 14.50
Yalova

Sosyal Medyada Paylaşın: