Söyle Bana…

Asýrlardýr sinende sürdü sandal sefasý,
Görkemli sahilinde nice güzeller güldü.
Zamansýz ayrýlýðýn çekilmiyor cefasý,
Söyle bana ey Haliç! Kaç âþýk sende öldü?

Seyre daldým Haliç’i âþýklar kahvesinden,
Aþka adanmýþ ruhum þu an sanki bir baþka.
Sordum kader çizgimi kahvenin telvesinden,
Söyle bana ey falcý! Umut var mý bu aþka?

Uzanýr kývrým kývrým Altýn Boynuz denize.
Huzur veren güzellik alýr baþýmdan aklý.
Varsa yürekte sancý olmaz ki derman dize.
Söyle bana ey tepe! Aþkým sende mi saklý?

Çektikçe derin derin sigaradan bir duman,
Aklýmda bin bir soru, O yar bana düþer mi?
Anlayamaz halimi ne dostlarým, ne canan,
Söyle bana kahveci, bu aþk hayýr mý, þer mi?

Neden geldim buraya? Diyemedim bir cevap.
Binlerce âþýk gibi bir dem huzur bulmak mý?
Dilerim Allah’ýmdan olmasýn aþkým serap,
Söyle bana sevgili, sabrýn sonu gülmek mi?

Sar beni Piyerloti, dalgýndýr þimdi Macit,
Umut olmayan sevda, iflah olmaz yaram mý?
Bir bir geçerken yýllar, gelmeden o son vakit,
Söyle bana Ýstanbul, vuslat bana haram mý?

Mehmet Macit
20.06.2015
Dikili/Ýzmir

Kurulan hayallerin kaçý vuslatý buldu,
Kim bilir kaç gönülde sevda gülleri soldu?
Belki diye beklerken kimlerin ömrü doldu?
Ey aþýklar tepesi, vuslat bana haram mý?

Gelmeyen vuslat

Sosyal Medyada Paylaşın: