Yanaðýndaki gamze, dudaðýnda kývrýlýþ, Gözünde ýþýldayan sevgi benim olsaydý. Gülüþünü mey diye içseydim sabah akþam, O hiç tükenmeseydi, hep yeniden dolsaydý.
O narin güzelliðÝ, o zarif hallerince, Aþk arayan gönlünce, sevdalý ellerince, Sarýlýp da boynuma sarmaþýk güllerince, Aradýðý sevgiyi kollarýmda bulsaydý.
Bazen güzel boynunu mahzun mahzun bükerek, Bazen kýzýl saçlarý omuzlara dökerek, Ürkek, narin bir yavru ceylan gibi sekerek, Gelse, aþkýn tadýný doya doya alsaydý.
Sevgimi þiir yapýp, ezberletsem diline, Gönlümü mýzrap diye verebilsem eline. O mýzrabý aþk ile vurup gönül teline, Aþký, âþýk olduðum elleriyle çalsaydý...
Henüz hiç açýlmamýþ pembe bir gonca gibi, El deðmemiþ, yaylada bakir bir yonca gibi... Gönlüm, bütün ömrünü yazdýðý günce gibi Yalnýz benim olsaydý ve hep benim kalsaydý...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.