çöp tenekesine dayanmýþ huzurlu bir uyku çekmek isteyen çocuðun kabusu oldu çöp arabasý
yalnýz susmalarýndan korktuðum alný temiz kuþlar
bir o kadar da yaþamak
dünyaya açýlabilen kollarýyla
kadýn nasýl da zayýf
çocuk benzi atmýþ
piyesin hiç olmayacak yerinde susmuþ keder
yerini alan acý bir kahkahadan baþkasý olamazdý
efendim baþka ne arzu edersiniz
yaralarýmýz daha açýk
isterseniz seçebiliriz de kendi iniltilerimizi
baþka bir kuytu bulur yýðarýz kuþkusuz
ben
kývrak ve bir kýsrak güzelliðinde yürüyüþüne yandým
yeþil eteklerine
vardým
daha bir yakýn olunca
taþ altlarýnda saklý örümceði anýmsattý gözleri
oysa baðrýný açmýþ dizleri vardý kan içinde
vurdum bir tokat, bir tokat, bir tane daha
yüzümü zorla utandýrdým
ellerim dedim, hayýr bu kadar çaresiz deðildim
ezan okunuyordu
milyonlarca müslüman deþiyordu kendi kýyak huþusunu
kelimelerle nasýl bir sessizlik anlatýlabilir bunu yanlýþ anlamýþ olabilirim
kirli yüzüne tuhaf hakikat yaklaþtý
sevinçleri uyurken kaçýrmýþ sanattý hiç büyümeyecek cenin
gözlerimiz inanmýþtý
kalplerimiz
ah bir aklýmýz
ellerimizi ve ayaklarýmýzý azat býraksaydý
diyorlar ki taþa yakýþmaz kýrýlmak
aklýmýn ucundan daha fenalarý geçiyor
ruhumun vazgeçilmez iniltisi olur anlatamamak
Allah’ým nasýl diyebilirim ki beni bundan kurtar
bitmez diyerek baþlanan bu kuluçka
pervasýz sinem akýþlar yýðdý
alnýna sürülen kýna bir göðüs bombasý
onun altýnda serviler beyaz örtünür
diþi bir yýlan derisi yatar
sesini yitirmiþ bir ankanýn içi yanmýþ
vakte pusu kurar dahasý
geçmeyin üzerinde kýr çiçeklerinin
bu hamile uykularýn daðýlýr saçlarý
aðzýmda çaða benzer katlanabilme þarkýlarý
güzelliði kaçýracak kadar ölü olamazdým
ellerimi hangi veyl lüzumsuz bir kavgaya çaðýrýr
gücümü ölmeye býraktým, dehþetle büyüyen çocuklara koþar özlemi yýðýn dudaklar
tutuþur kaðýt
unutubilmekten korkarým, kaç insana sýrtýmý dönüp intihara yürüdüm
adým adým ben gittim
yolu uzatmaya benzemiyordu bu korku
sustuðuma saydýlar hatalarýmý
dedim gideyim
býrakýn, çekin ellerinizi üzerimden
oysa elleri polimer
karbon özentisi demirler
yýðýnla gemiler
gidenler
gökten mezara ne çok susmak varsa
isteyerek yaðmura deldirdim yanaklarýmý
korkmak kabul görsün, muntazam bir his süründü durdu
orta yerinde bulut okþadý göz kapaklarýný
..
çaðýrsam
gelin hep beraber anlatmaya çalýþalým
bir bilen dahi olmasa kendi yalnýzlýðýný
üstünkörü uykularda ölü çocuklar doðursa kadýnlar
bunlarý kendi gözlerimle görüp balkondan atlasam
intihar sayýlýr mý, bir tokat, bir tokat daha
yüzümü utandýran, evet somurtkan aðzýyla azrail
öpüp alnýndan çekiverse aðacý
tam da güneþ açmýþ
çiçekler doðmuþ
zaman o zaman
yaslansak kokusuna ahþabýn
bir daha uyanmasak
bu lümpen namlunun önünde kaç balýkçýnýn aðý boþken dolu gelir
bölünmemiþ masumiyetler dilenirken
iyi çocuklara daha iyi çocuklarýn hikayelerini anlatmazlar
senin merhametini seveyim .