Ellerin hatýrýna seveceksen beni sen,
Býrakalým bu sevda, yol yakýnken tükensin...
"Ölümüne sevdim ben" diyordun ya hani sen;
Sevdamýzýn katili, hem taammüden sensin!
Tasarlayarak söktün kalbimi kafesinden...
Sonra zehirler saçtýn, çýkan her nefesinden!
Göreceðim bayramý hem de arifesinden;
Çekip göstermeyerek bana haram edensin...
Kimden öðrendin bilmem sevdanýn yollarýný!
Ustan boþa geçirmiþ hayatýn yýllarýný...
Estirseydin baþýnda, o kavak yellerini;
Anlardým bu sevdada sen en önde gidensin...
Anlamalýydým zaten, açarken sen arayý!
Bir sýska tebessümden kopardýn yaygarayý...
Senden þifa beklerken, azdýrdýn da yarayý;
Söyle ben kan aðlarken, sen orda nasýl þensin?
Bir bak benim halime, insanlýktan çýktým ben!
Kurduðum o dünyayý tüm baþýma yýktým ben!
Allah aþkýna söyle, buna mý layýktým ben?
Sen hak ver gönlüm sana artýk nasýl güvensin?
Karaman-2015/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.