FERYADIMA FİGAN

Yarýnlarým vardý hayalimi süsleyen
Ýçinde sen saklýydýn hatýrlasana
Korkusuz direniþlerim vardý
Umutlarýn ýþýðýyla yanan
Sözlerimiz yeminle baþlardý
Güvenimiz vardý birbirimize
Yýkýlmayan çýnar gibiydik
Dallarýmýz yere çatsa bile
Topraktan güç kuvvet alýrdý



Söylesene ?Þimdi içim niye buruk
Sevindirmiyor yarýnlarým istesem de
Yüreðimin sesi kulak vermiyor donuk
Fýrtýnar kopuyor içimde afetler gibi
Gülmüyor dudaklarým çatýlan kaþlarým la
Yangýnlarým bir kývýlcýma hasret
Can çekiþiyor kafesimde ki kuþum
Çýrpýndýkça batýyor yerin dibine



Bir ümit ýþýðý vardý düne kadar
Yüzümü güldüren anýlarda yaþarken
Hasret korkutur oldu gözlerimi
Sevdam benden uzaklaþýyor sormadan
Kalbim ise kabuðunda durdu duracak
Yaþam sevincini yitirmiþ biçimde
Azraili bekler olmuþ habersiz



Oysa bir söz yetecekti hayata dönmeme
Söylemedin ,yada söylemek istemedin
Feryadýma figan olmasýný mý izledin uzaktan ?
Belli ki sevdam sana aðýr geldi bilemedim



Nesrin Önem Demir
28 06 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: