Yine gecelerden farksýz bir gece! Sessiz kelimeler beni anlarlar! Alt alta üst üste düþen mýsralar. Bir damla gözyaþý ve birkaç hece; Sarar benliðimi hüzün gizlice…
Sokak lambasýndan süzülen ýþýk; Yetmez gönülleri aydýnlatmaya! Aman! O gönüller derde batmaya! Fecre kadar benim fikrim karýþýk; Ben sükût etsem de, devran yýlýþýk!
Söðüt hýþýrtýsý, düþen bir yaprak! Hüzne inat dimdik duruyor dallar! Önünde sonunda tek ihtimal var; Bir gün alnýmýzý öpecek toprak! Keþke en baþýndan edeydik idrak!..
Cahit Kýlýç Ýstanbul, 28 Haziran 2015
Not: Fotoðraf, Moskova, Eski Arbat Caddesinde Þâir Aleksandr Puþkin ve Natalya Gonçarova’nýn heykeli önünde. Þubat 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.