MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Kar(s)’ın Çocukları
Cahit KILIÇ

Kar(s)’ın Çocukları





____________________ Çocukluk idolüm, eriþkinlikte varlýðýyla gurur duyduðum dayým, Okçuoðlu Abbas Erdoðan’a ve onun kuþaðýna ithafen...




Kuzey rüzgârlarý soluklarý keserken;
Eleyez’in zirvesi belli belirsiz silüettir soðuktan kýsýlmýþ gözlerde...
Keher kýsraklar koþulur kýzaklara
Kimisi troyka,
Kimisi zanka...
Kalýn kilimler örtülür üstüne atlarýn evvel emirde,
At deðil mübarek, sanki Kafdaðý’nda Anka...
Göðüslerinde dizi dizi mavi boncuklar, üçgen aynalar ortasýnda;
Burunlarýndan çýkan nefesler havada buz kesilir saliseler arzýnda...

Birazdan ölümüne koþacaklar, iki atýn yürüyebileceði bir çýðýrýn üstünde,
Sallanan kamçýlar, havada yay gibi kavisler çizecek;
Diz boyundan yüksek karý yararken kýzak,
Dizlerin üstüne kalýn kürkler örtülecek!..

Varýldýkda menzile:
“Aman ha! Su vermeyin atlara...”
Çerliyer sonra keher kýsrak, çal ya da kýrat...
“Atlara gözün gibi bakacaksýn evlât!
Boþuna dememiþ atalarýmýz: At, Avrat, Pusât!..”

Yemlikler takýlacak baþlarýna, dönüþ müddetine kadar...

Sonra dönüþ yoluna vurulacak atlar;
Yeniden yara yara geçilecek kimi yerde adam boyuna kadar ulaþan karlar;
Þepe þepe...
Akþam ayazý çoktan çökmüþtür;
Buz tutacak sarkmýþ pos býyýklar birazdan.
Sarkýt deðil onlar, saçak derler bizde ona anam babam...

Ýster eyerle çal atý, öyle yola sallan;
Elde sedef kakmalý kamçý,
Belinde Lagan...
Ne kurt-kuþ korkutur seni artýk yiðidim,
Ne tipi, ne de boran...
Böyle geldi Bacýoðlu’ndan baban,
Böyle geldi Okçuoðlu’ndan atan.
Ziyaret’in tepesinde nârâsý yankýlanan;
Dostuna dost,
Düþmana düþman...

Uzun boylu, karayaðýz delikanlýlar çýkar hah iþte bizim buralardan!
Atalarýna lâyýk, adam gibi adam!..
Kimisinin býyýklarý daha yeni terlemiþ;
Yýldýrým gibidir.
Yaydan çýkan ok gibi fýrlar,
Bir çukura sýkýþmýþ köylerinden, dört daðýn arasýndan...

Düþer Ankara’nýn göbeðine.
Alýn teri, göz nuru, elinin emeðiyle;
Aslan gibi yüreðiyle,
Gelmiþtir oturduðu makama, kadem koyduðu mevkiye...
Asla yapýþmadan kimsenin eteðine,
Muhtaç olmadan birilerinin himmetine...

Baþlarý dik, alýnlarý aktýr.
Kazançlarý analarýnýn helâl sütü gibi pür-ü pâktýr...
Aldýrýþ etmezler makamlarýna, mevkilerine;
Bir ömür koyarlar ata yurdunun hizmetine,
Alýn terlerini katarlar topraklarýna, kültürlerine!..



Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 18 Eylül 2011




Lügatçe:
Keher: Küheylân
Çerliyer: Hasta olur
Troyka: Üç at koþulan kýzak
Zanka: Ýki at koþulan kýzak
Çal: Sarý-beyaz renklerle süslü bir at türü
Þepe: Fýrtýna nedeniyle oluþan kar tepeciði
Lagan: Nagant, Rus yapýmý yedi patlar toplu tabanca



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.