Kar beyazý Kars’ýmýn Çektiðim o hasreti Kara kýþýndan beter Ah bir de fýrtýna ki Demirkazýk’tan eser
Bir asker parkasýydý dalýnda Ve tiftikten papaðýnla Hep o karlý yollarý Yürüdün geçtin ömrüm
Bir fotoðraf karesi sanki Demirköprü baþýnda Yaslanýp duruyorsun Hüzün var bakýþýnda Çok çimmiþtin Kars çayýnýn O dingin akýþýnda Attýðýn her kulaçta Atini seçtin ömrüm
Sanki daha dün gibi Hani, o sessiz çocuk, biraz da ürkerek Asker selamý verirdin Uygun adým yürüyerek Ýçleri asker dolu geçen Cemselere Genç bir subay almýþtý selamýný Ne de çok sevinmiþtin
Ama… Utandýðýndan olsa gerek Söyleyememiþtin kimselere O çocuk yüreðinle Beyaz güvercin gibi Sevinçten uçtun ömrüm
Yok, o Karslý günlerim Sýðmaz ki bir þiire Mazideki o günler Þimdi rüyalarýmda Onlarla yaþýyorum Aklýma þaþýyorum
Kayabaþý’ndan yürüyorum her gece Siz hiç þehir adý duydunuz mu, tek hece? Anýlar sisli puslu, hepsi de bir bilmece Þimdi özlem kokuyor her aný, her saati Belki giderim bir gün, ömrümün hazan vakti Döktün gazellerini, ne hýzlý geçtin ömrüm!
Cahit Kýlýç Ýstanbul, 26 Nisan 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.