BUGÜN SEN YOKSUN
Daha yeni gelmiþtim bu aksi dünya’ya..
Nefes almayý dahi bilmiyordum!..
ilk önce bir kemik ve bir et parçasýydým..
Sonra büyüdüm ve büyüdüm!..
Ama büyüyünce de bir þeyler’in farkýnda deðildim..
Daha ben çocuktum..
Bir yaþýna bürünen bir çocuk oldum!..
Senin kýymetini fazla bilemiyordum..
Ama çocukluk aklý iþte..
Sana doya doya sarýlamadým..
Seni doya doya öpemedim..
Seninle doya doya gezemedim..
Yahut,seni doya doya sevemedim küçücük kalbimle..
Ve sonra sen askere gittin..
Ben dört yaþýna girmiþ bir bebeksi çocuk oldum!..
Ve bir müddet sonra;
Günlerce bir pencere kenarýn’da
Ya da bir yol kenarýnda
Veya bir kayalýðýn üstünde..
Seni bekledim..Seni...
Ama bir gün kara bir haber geldi..
O haberi getiren bir jandarma takýmýydý..
Daha jandarma arabasýný görür görmez,
Senin o lanet olasý kan gölüne dönüþmüþ,
Barýþý irdeleyen o daðlar’da þehit düþtüðünü,
Ufacýk ve çocuksu aklýmla kavramýþtým..
Kavrar kavramaz düþtüm yere..
Ve o küçücük gözlerimden,
Kanlar akýtýlmaya baþladý..Aðlýyordum iþte..
Dünya’dan kopulmaya baþladým..
Çünkü;Benim babam benden önce gitti..
Sonra günlerce arkandan aðladým ve aðladým..
Gelemeyeceðini bile bile aðladým..
Sonra bir rüya’ya daldým.
-Bana,uyan diyordun..
Ama ben sen geleceðin güne kadar uyumaya yeminliydim..
Sonra bambaþka bir güç gözlerimi açtýrdý.
Þaþýrdým.Belki o kiþi sendin diye kendimi avuttum..
Sonra dýþarýya koþtum,belki seni yakalarým diye..
Ama ne çare..sen yoktun..
Ve daha sonra önümde yahut gözlerimin önünde,
Bir film þeridi gibi;
Babalar ve çocuklar geçiyordu.
Çocuklar babalarýna hediyelerini veriyordu.
Ve babalar’da çocuklarýný öpüyorlardý.
Ama ben sana hediyemi veremedim.
Çünkü,ben;23 yaþýna giriþmiþtim!..
Sen ise 22 yýl önceki gibi öpemedin.
Daha doðrusu hiç öpemedin..
Çünkü,sen yoktun..Yoktun..
Sonra birden bire..
Uykumdan kalkýverdim..
Asýl gerçek dünya’ya dönüverdim..
Ve sen orada da yoktun..
Ve de hiç yoktun..
Sonra aðlamaya baþladým..
Ya beni de beraberinle götürseydin.
Ya da hiç gitmeseydin..
Seni özlüyorum babam..
ve hýçkýrýklarla aðlamaya baþladým gene..
Aðzýmdan sadece;
-Babammmmmm...Babammmm...-
çýkýyordu..baþka da hiçbir þey...
Bugün seni apayrý özledim babam.
Ama sen bugünde yoksun...
Sen artýk hiç yoksun..
Bugün babalar günü!..
Bütün çocuklar babalarý ile dolaþmakta.
-Peki,ya ben?
Sen neredesin caným babam...
Sen olmayýnca olmuyor..
Hep bir yaným eksik gibi..
N’olur çýkýp gel artýk..
Çünkü,senin bu küçük oðlun seni çok özledi..
-Babammmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm...-
Diye dakikalarce aðladýðým oldu..
Ama ne çare.. Sen bugün yoksun!...
Bedenin yanýmýzda olmasa da,
Ruhun yanýmýzdadýr belki..
Belki de tam da kalbimizdedir.O güzel ruhun..
Ve sana bugünde bunu demek istiyorum;
-BABALAR GÜNÜN KUTLU OLSUN CANIM BABACIÐIM!...-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.