KELİME KELİME ÖĞRETTİ BABAM...

Gömütü hüzün ve baki ne çok duygu
Cebelleþirken gökyüzü
Hep deðil mi þu gönlün
Yol bulma umudu…
Kayýp satýrlarýn izinde
Ne çok telaþ
Ne çok i mge saklý gülüþünde
Minik bir buse kondurdum resmine
Adýný ömür bildiðim.

Ve yol verdim hüzne
Dosta düþmana nazire edercesine
Son bir izlek olsa da
Neler saklýymýþ meðer geride kalan
Onca yalanda.
Nedir doðru nedir yanlýþ
Kelime kelime öðretti babam.
Kim bilir,
Belki de bu yüzdendir
Hayata gösterdiðim tüm özen.

Tek tek biledim üzünçleri
Çiviler çaktým gönül duvarýma
Ve asýlý kaldý adým
Sayfanýn en sonunda.
Son bir nokta,
Bak görmez misin
Resminin tam da yanýnda.
Bir eksik bir fazla
Ne mi deðiþir,
Deme de asla.
Dünden kalan ne varsa
Hep bir telaþ
Hep bir umut
Yine de gelemedim bak sona.

Son bildiðim kaçýncý durak
Hep haykýrdým oysa:
Ne olur yakamý rahat býrak,
Demekse tek teselli
Þükürlerim de saklý avuçlarýmda
Üzünçler zaten hepten kýymete bindi
Gidiþinden sonra.

Beterin beteri varmýþ meðer
Neye etsem de raðbet
Gördüm ki, öyle kolay kopmuyormuþ kýyamet.
Sanrýlardan örülü bir zincir zaman zaman
Yine de umutlara odaklý tüm yaþam.
Neler neler saklý, bir bilsen.
Bilmesen bile
Zaten her þey saklý bende:
Bana dair ve aykýrý olsa da
Gözümü kapattýðýmda
Gördüðüm son rüya.


Sosyal Medyada Paylaşın: