dahasý yok artýk, kalmadý,
kelebekten baþkasý konmaz aþk ateþine
akþam oldu mu çekilmez gönül tasasý.
rotam çizilmiþ sürtük çýkmazlarda
býçkýn naralarým unutkan kapýlarda
panikler yüreksizlik...
serpiþtirdi zehir saðanaðý,
dahasý yok zaten, geçti, bitti
hicran zaman aþýmýna serzeniþte...
zülüfünde tel tel olmuþ buðday ’kuz’larý,
aðýaðacýnda ümitlerim dua seansýnda
bir sevgi çiçeðidir, pembemsi beyaz ümit açan
sokak göletlerinde diline su olmalýyým bir kedinin,
her günüm leyla nakaratýnda...
gözyaþý ýslaklýðýndan üþüyen
kirpiklerin altýnda
gözbebeklerimin,
göçmen kuþu gidiþ - geliþi isteði...
tokuþturulacak bir çift kadehte þerefini bulurum,
ahþap sandalyelerde tatlý sohbetini,
ve köprü altý aþklarýnýn
yaþam þarkýlarýnda beklerim seni...
dahasý yok zaten, serpiþtirdi zehir saðanaðýný
unutmak neye yarar?
sineklik çeksek göz perdelerime,
nemsiz dudaklarda öpsek garip olaný,
bir sabah kiri, akýp gitse gözlerimden,
metaforik olarak olmaz, gerçekten,
gerçekten el koysa yüzüme mutluluk,
sevdasýna kurban olduðumun ’nur’u
’ten’ ime þarký olsa, ’Nurten’ konsa adý
ve paniklemiþ gönüllerin kuytusunda
býrakýþma konsorsiyumuna þerh koysak...
dahasý yok iþte!...