"çekiverin dünyanýzýn ucundan
Halepçeli bir çocuk ayaklarýný uzatarak ölecek..."(*)
halepçe’den yana.
nefessiz çýðlýklarýn arasýnda
bir çok çocuk
vurulmuþ
yatmakta
yaralarýnda pýhtýlaþmýþ kan
karýncalar saldýrmakta
karasinekler...
uçurtmalar
telgraf tellerinde dolanýlk
uzansam kurtaracaðým hepsini ya,
çocuklarýn hepsi vurulmuþ…
keþke beni aðlatmasaydýn ya çocuk,
sana kaðýt helva yollayamayacaðým için...
bir kadýn çocuðun üstüne kapaklanmýþ kurtarmayý ümit eder
kadýný delen kurþun çocuða da deðer...
ortaya yýðýlmýþ kadýn, çocuk, ihtiyar bedenler,
bunun böylesine katliam derler...
uzaktan, sanki bir gök gürültüsü
seller yýkayacak çocuklarý,
ýslatacak, üþütecek
güneþi iyice yakmalý,
ýsýtmalý çocuklarý…
gök gürültüsü üstünde helikopterler...
Saddam piþmiþ kelle gibi güler...
ulan atma o gaz bombasýný þerefsiz
bunca insan ne eder halepçesiz..
havada bir koku var ya,
çöp kokusu mu?
elma kokusu mu?
yumurta kokusu mu?
kuþ kafesinde ölüyor,
çilli tavuk kanatlarýyla örtüyor sarý civcivlerini,
bahçede koyunlar, keçiler,
Karabaþ çok sessiz,
sarýkýz buzaðýsýný emziriyor son bir kez...
insanlar ölüyor...
çocuklar ölüyor ulan, çocuklar...
kim öldürüyor onlarý?
aþký yaþamaktan kim alýkoyuyor?
kim iyiliðin erdeminden mahrum ediyor?
kim susturuyor türkülerini?
sen mi T a n r ý m ?
böyle bir kusuru iþliyor musun?
bize bile yakýþmayan gaddarlýklarý,
yapabiliyor musun?…
sen yapmýyorsan, bu nasýl oluyor?
Sen göz yummuyorsan bunlarý,
bu mezarlýklar nasýl doluyor?
çocuklar ölmemeliydi
ama,
kusursuzluklarýn kaynaðý,
Tanrým,
senin ilahi takdirin,
karþýydý bu arzuma?..