tehlikeli sevdalarý evlat edindiðimden beri masallar affetmiyor beni gün geçmiyor ki yeni bir masalýn içinde eski bir hikâye kahramaný olarak yeniden doðuyorum/ölüyorum!
umut rötar yapmýþtý yine köhne bir þimendiferin en son vagonunda yolculuk ederken bir bilinmezliðe...
aðzýnýn içinde gök saklayan kadýnlar ve mavi kuþlar ordusu da olmasaydý çoktan düþerdi bu þehir! iþte bu yüzden Farkhunda ölmedi, içimizde yaþýyor! iþid’din’iz mi?
/
bakýnýyorum öyle önce sola ve sonra yine sola topal bir karga taklacý bir güvercinle aþýk atýyor!
yol, sapaðýnda kaybolurken yaðmur yaðýyor deniz ve öfkesinden gizleniyor bulut kendine þimdi git yarýn gel diyor mujdeci kuþlar birbirlerine -g’öç deðil bu mevsimler yer deðiþtiriyor!
14:30/18.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.