Umutlarýmý kaybettim... Talan edilmiþ saflýðýnda hayatýn... En ayýp sözcüklerimi yuttum.. Hüsranlýðýn dip köþelerinde.. Ýþtahlý ruhlara inat.. Yoksul kýtlýklar biriktirdim de... Yüreðimin taneciklerinde.. Hýrpalanmýþ hayallerimi bile.. Esir düþürmedim hiç kimselere...
Bir ben, bana kaldýðýmda kaybettim... Dünü, bugünü, yarýnýný hayatýn... Ýçerimizde git gide büyüyen o yalnýzlýk kurduna, Aþk gibi, gece gibi, gündüz gibi , Belkide deniz gibi kendi elimle verdim.. Ve hep alýngan, hep kuþkucu, Kederli bir hüzzam buldum..
Ne çok istemiþtim, oysa ki.. Kaybettiklerimin hepsini geri... Hep duymuþtum, simsiyah burukluðunu, Kaybedip kaybedip bulmanýn, Acý karanfil kokusunu.......
18/06/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
degaje8 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.