Eski bir han gibi kalbimiz, Alacaklarýný, alýp gitmiþ yolcular, Tam, kapýlarý kapatacakken, Eski bir acý gibi beliriyor yüzleri.. Oysa unutmaya ne kadar hazýrdýk, yüzlerini..
Eski bir Türk filmi gibi hayatýmýz, Aðlarken güldüðümüz, Gülerken aðladýðýmýz, Ýçinden deðer verdiðimiz aktörler geçiyor.. Ve arka fonda ayrýlýk þarkýsý, mýrýltýlarý..
Eski bir fener gibi ömrümüz Yolunu kaybedenleri, nasýlsa çeken kendine, Sanki tek onlar gurbette, Dönüp, dolaþýp gidecekler yinede, O yüzden veda þölenini hep hazýr bekletmek, gerekmekte..
Eski bir çocuk bahçesi ruhumuz.. Dönme dolap hep döndükçe, Ayrýlýklarýn, biri inip, biri binmekte.. Ve bu oyun durmadan sürmekte.. Aþk kuralý budur diye, yazýk ki benimsenmekte.. Sürekli azalýp, biterek belkide...
27/12/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
degaje8 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.