Sahi bu þehir hep böyle sensizlik mi kokar?
Sokaklarýný hep hasret mi arþýnlar?
Zifiri geceler güneþe mi küsmüþ
Hiç dolunay olmaz mý?
Ölesiye sevmenin sonunda
Sevdalarda ayrýlýk çanlarý mý çalar?
Öyleyse yerim yok bu þehirde benim gitmem gerek
Hadi durma bunca sustuðun yetmez mi?
Karar ver artýk!
Önünde iki yol var
Ya hayatýný yaþa
Ya da sevdana sahip çýk!
Gecelerimi düþman etme artýk bana
Her gece ayrýlýk þarkýlarýný çalýyor saatlerim
Ve öyle masum ki duvarda ki siluetin…
Bu deli gönül ne rüzgarlar gördü ne fýrtýnalar atlattý
Saðanak yaðmurlarda ýslanmadý
Hiçbir kadýn için bu kadar yürekten aðlamadý
Gel gör þimdi kan çanaðýna dönmüþ gözlerim
Nedir bu ayrýlýk þarkýsý
Nedir kafanda ki düþünce bu kararsýzlýk?
Mevsimler hep ayný deðiþmez hiç peþi sýra gelip gitse de
Sevdam gibi
Aðaçlarda küsmüþ
Zamansýz açýyor çiçekleri
Kimi zaman ayva çiçek açmýþ ama yaz gelmez
Bakmýþýn zamansýz kiraz mevsimi
Ya da çiçek açmýþ mevsimsiz bademler
Nedir bu zamansýzlýk, kimsesizlik
Neden yalnýzlýk?
Güneþ pes etmiþ yerini bulutlara býrakmýþ
Hava kasvetli neden bu karamsarlýk?
Sevdalandým
Sevdam kimin gözünde
Öyle ya ben deli dolu bir adam
Kimi þaþkýnlýkla bakar
Kimi þapka çýkarýr sevdama
Kimi ilaný aþk eder yoklar sol yanýmý
Kimi de görmezden gelir umursamaz
Güler geçer gününü gün eder…
Dedim ya! Ben sevdalandým sana
Ne yapsam anlatamam
Güya ben safým!
Kahve yalnýz içilirmiþ vazgeçtim ondan
Ben çay demledim izin ver içeyim
Ama kaç þeker diye soran yok!
Hoþ o da soðumuþ ama olsun içmem gerek
Hadi izin ver kalbimi sana býrakýp gideyim
Sadece bedenimi yanýma alayým…
Sahi bu þehir hep böyle sensizlik mi kokar?
Neden küsmüþ þehrimiz gecelere
Benim þehrimde gecem de gündüzüm de sendin
Geceleri zifiri küf kokan odamý aydýnlatan dolunay
Gündüzleri ayazda kalan yüreðimi ýsýtan güneþimdin
Ne oldu þimdi koca þehrimiz küsmüþ
Ne yapsak ne etsek boþ!
Dudak tiryakisi olmuþum sigaraya
Dumaný gözlerimi yakar
Külü birikmiþ ha düþtü ha düþecek
Benim gitmem gerek
Anladým.
Aþk senden çok uzak
Bu þehirde sen bana uzak
Sol yanýn kocaman bir tuzak
Sen çoktan hayata, zamana küsmüþsün
Üç beþ beden bana küçüksün
Ne bir masal bu içinde bulunduðum
Ne de bir oyun; yürüdüðüm boþ sokaklar
Kusura bakma yerim yokmuþ bu þehirde
Benim gitmem gerek…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
15.06.2015