Sanki deniz küsmüþ maviliðine
Kabarmýþ birden hýrçýn dalgalar vurur gönül sahillerime
Martýlar vazgeçmese de denizinden
Gözleri yaþlý küsmüþ gönül evine
Belli ki havada yine aþk serde yine ayrýlýk var
Kulaklarda çýnlayan her kelime
Mazide kalarak silinmiþ hafýzalardan
Sevda gitmiþ yüreklerden
Yerini acýlar almýþ korkulur olmuþ aþktan
Belli ki havada yine aþk serde yine ayrýlýk var
Deniz neden bu kadar hoyrat
Kabarmýþ yine azgýn dalgalar
Martýlarý kovsa da baðrýndan
Çaresiz kanat çýrpmalarýyla
Yine de hoyrat denizin baðrýna doluþurlar…
Gözlere koca bir bulut yüklenmiþ donuk
Hava kasvetli grileþmiþ fýrtýna boran sessizliði
Sonra birbiri ardýna dökülen yaþlar
Belli ki bir ayrýlýk þarkýsý çalar rüzgar
Belli ki havada yine aþk serde yine ayrýlýk var
Sen ben var mýydýk bir olduk mu hiç?
Kolay olan gitmek miydi?
Yoksa beklemek mi?
Hani her þeyimsin
Kul köle olur kopamayýz derdik
Meðer kocaman bir hiç olmuþuz
Belli ki havada yine aþk serde yine ayrýlýk var
Serde yine ayrýlýk var…
//Ben aþýk olmayý becerdim de ’’Aþk” da ben olmayý beceremedi bir türlü. Her zaman havada aþk, serde ayrýlýk var…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
12.06.2015