İZMİR

Þehirlerin solmayan gülü ÝZMÝR
Seni bir yavrunun beþiði gibi
Sallayýp ninniler söyleyen anne bilirim
Sen güzeller güzeli bir selvisin
Sen gönülleri hoþ kýlan bir sevgilisin
Sende gönüller þadolur ne güzelsin
Seni korumayan eller kýrýlsýn
Seni mamur kýlmayan görevliler utansýn
Sen egenin doyumsuz sevdasýsýn
Seni övmeye yetmiyor dilim
Yirmiüç yýlým geçti sende benim
Ne güzelsin sen güzel ÝZMÝR
Þiirler yazmamýþ þairler üzerine
Görmemiþler güzelliðini neden
Sanki kara su inmiþ gözlerine
Yazýklar olsun þu güzelliði görmeyene
Sevgililer sende coþar, sevgiler seninle
Cennet’ten bir köþesin deðerini bilenlere
Ne yazýkki periþan olmuþ sefilsin
Gelsin kucaklasýn sana gönül verenler
Baharýn baþka yazýn bir baþka
Güllerin hiç solmaz kýþýn da olsa
Ben gidersem eðer senin ilinden
Aðýtlar dökülsün sazýn telinden
Sana sevdamý inlesin teller
Sana bin yýllýk yoldan sevgiler
Sosyal Medyada Paylaşın: