Şiir

Þiir ruhun aksidir sözlere
Ýnsan kavlini koyar dizelere
Ne bir din ne bir sihir
Ruhun coþkusu, tutkusudur þiir
Bazan hüzün bazan sevinç
Ruhu saran yaman bir güç
ÞÝÝR BAZAN DÜÞÜRÜR ZEMÝNE
bAZAN ÇIKARIR TA GÖKLERE
Sanki bir selvi gibi salýnýr
Bazan günahkar bazan arýnýr
Sonsuz kötülük ve sonsuz iyilik
Bu insana ait bir benlik
Baþka yok böyle bir yaratýlmýþ
Ýyilik ve kötülük arasýnda kalmýþ
Ýnsan gibidir þiir mutlu,mutsuz
Þiir gibidir insan olumlu olumsuz
Bir uyum var onda birbirine
Muhtaç gibidir biri diðerine
Halt etmiþ Wallace haytasý
Bozulmuþ onun insanlýk kaytasý
Din yerine olurmu hiç þiir
Þiir insani, din ÝLAHÝ’dir
Diyorki kaçýk hem ne kaçýk
Dinden tatmin olmuyormuþ insanlýk
Þiir dinin yerini dolduracakmýþ
Bu mendebur aklýný kaçýrmýþ
Buna demezler mi? en büyük þair
Dinsiz biri olur mu? hiç þakir
Boþuna ulumasýn kendini kurt sanýpta
Kaldý yine ahlaktan garp sýnýfta
Hayatý dünyadan ibaret göremeyiz
Biz senin gibi laþe deðil ölümün ötesindeyiz
Sosyal Medyada Paylaşın: