KABUK BAŞKA, ÖZ BAŞKA...
Geldikçe aklýma, ters dönüyor arz!
Ýçimi sarýyor derin bir hüzün…
Karýþýyor birden bellediðim tarz;
Çarpýyor aklýmý görünen yüzün…
Andýkça maziyi, kaným donuyor!
Hayat buymuþ deme, dünya dönüyor!
Sanma içimdeki volkan sönüyor!
Tenime deð de gör, nasýlmýþ közün…
Bütün sevdalarda yalan mý saklý?
Yoksa yalanlar mý alan tüm aklý?
Hak için bir düþün, sence kim haklý?
Hani baþkasýný görmezdi gözün…
Ýsyaným bitmeyen uçuk kibrine!
Mevsimleri soktun ya bir birine!
Baktým da hatýra defterlerine;
Bir bilsen öyle çok caydýðýn sözün…
Seviyorum dedin, býraktýn gittin!
Sözünden çark edip iyi mi ettin?
Bir çuval inciri inan mahvettin;
Çok farklýymýþ senin kabuðun, özün…
Karaman-2015/06
Halil Þakir Taþçýoðl
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.