KIRGIN ÇİÇEK....
( Bugün günlerden ’Özgecan’ )
Koynu boþalan sabahlarda yediðimiz hüzünle mayalý ekmeðimiz, zehir katýklý þimdi....
Ýçimdeki kýrýklýkla,
Usul usul sustu gece.
Zalim bir iblisin suretinde,
Ateþ aleve küstü.
Gök gürültülerine karýþtý
Masum çýðlýklarým
Ama sizler hiç duymadýnýz...
Yanaðýma uzanan bir düþün
Kanayan yerlerine
Sür þifalý ellerini anne,
Yetiþ ruhumun imdadýna
Gözlerimden sarkan acýyý
En uzak umutlarda sakla
Gönlünün gül bahçesi,
Nazenin çiçeðin soluðunu yitirdi...
Elem, sessizliði severmiþ anne,
Sükût,gümüþ yüzlü bir hüzün
Onurlu yanýyla saklandý kuytulara,
Madde anlamýný yitirdi bu gece
Yangýnýmýn külleriyle grileþen yüzüm
Hiç tanýmadýðým zamanlarý çürüttü.
Ruhlar þelalesinin þebnem kokularý,
Ömrümün arka bahçesinde ki çocuðun
Ellerine sinde...
Birzamanlar,
Binlerce masalýn sayfalarýnda
Maviyle dans ederdi yüreðim.
Ateþ böceklerinin kanatlarýyla
Umutlar asardým gökyüzüne.
Oysa þimdi,
Yanýtsýz sorular çýðlýklarla koþuyor.
Sol yanýmda yediverenler üþüyor
Hayat,topraðýný arayan sevdalý çiçekleri,
Bubi tuzaklarýnda hak ararken savurup
Arsýz ayrýk otlarýnýn zemheri ruhlarýna
Ömrün, emanet edilemeyeceðini öðretiyor.....
Üzülme anne,
Ben,yanýmda oturan sabýrsýz özlemlerimle
Sokulup bir yangýn alevine,
Bütün kuþlara el sallýyorum
Saklasýn ayazlardan yüreðini,
Aðrýmasýn diyorum....
Meðer hiç ummadýðýmda
Nabzýmýn dar geçitlerinin
Satýr aralarýna saklanmýþ kara ölüm.
Dilimin kurak çýðlýklarý,
Batan bir günün sanrýlarýna karýþmýþ
Kanadý kýrýk ruhum
Payýma düþen acýlara saklanmýþ.....
Utangaç yalnýzlýðýmýn boynuna ilmek atarak
Sýnýrsýz umutlarý,sizin için yarýnlara asýyorum
Yüreklere yansýyan,yorgun bir hayatla
Olmayan adaletinize sýðýnýyorum
Ve ülkemin penceresinden bakan
Nice kimsesiz kadýnlarla
Nefessiz, yürüyorum yýldýzlara...
peri feride ÖZBÝLGE
12.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.