Vakit öldürüyordu Ýstanbul’un
Hesaba katýlmamýþ zamanlarý
Elimde üç mumlu þamdanlar,
Yýldýzlarýný arýyordum gecenin
Ýhtiyar evlerin eþiklerinde,
Kirpikleri ýslak dünler vardý
Belki bir cumartesiydi,
Gölgeleri düðümleyen
Belki de deðil…
Kýrmýzý ojeli parmaklar,
Düþünü týrnaklýyordu ocaktaki mavi suyun
Yarý dalgýn gözler kahverengiydi,
Defalarca sevilmiþ Saçlar uzun
Ýstanbul dört kol çengiydi
Ýstanbul düm ve tek
Üç kez seslendim size
Sözcükler dizen ben
Ýkiletmediniz
Sayfalarýmda eksiktim
Tuvalimde silik
Uzanýp aldým ,
Yere düþen mendilinizi
Canlandý kül kuþaðýmýn,
Paletimde kurumuþ yedi rengi
Kuþ göðünü bildi
Su denizini
Sevindi ýhlamur sarýsý
Sevindi mor salkýmlar
Judas’ýn ayaðýný gýdýkladý erguvanlar
Sevildiniz…
Ardýmdan dökülen sularý kýrýyordum,
Bir boþluðun söküðünde
Günebakanýydýnýz taþ baskýsý sarmaþýðýmýn
Gölgeli yerlerimin,
Gece tüten çiçeði
Ve ince mevzum kayýtlarýma geçen
Suyuma gidilmiþ adressiz kýyýlarda,
Pulunuzu taþýyordu mektupsuz balýklar
Kabul görüyordu,
Elini yaradanýna açýk unutmuþ dualar
Dudak boyanýzdým sanki
Ýlk düþümde soyduðum sizin
Aþk-ý derunumda kýrlangýç fýrtýnasýydýnýz
Duygularýmdaki en deli rüzgar
Suadiyehaziranikibinonbeþ
Demir Mutlugil