Kuzine ateþinde sýcak patatesler olurdu,
gaz lambalarýmýzla sýcacýk sevgiler ýþýtýrdýk.
Sýcacýk sevgilerdi yüreklerimizi dolduran...
Beyaz yalanlarýmýz vardý, ütopyalarýmýz vardý.
Bembeyaz karlar konardý zeytin dallarýmýza.
Kardan adamlarýmýz vardý.
Her yalanlarýnda havuç gibi uzardý burunlarý,
Kömür karasý gözleri sevgiyle bakardý.
Her çocuða, her kuþa, sevgiyle gülümserlerdi...
Ne mahçup kýzlardýk heyecanlý,
Ne mahçup oðlanlardýk delidolu...
Birbirimizi ne güzel severdik haddimizi aþmadan.
Utanýrdýk, bembeyaz kesilirdik sevdikçe;
Sevmeyi bilmeyenler çekemezdi sevdamýzý...
Sen, yaþamýma soktuðum ilk ve son gürlüðümdün
Dünyama giren dirlik,
Bedenimi büyütecek umudumdun.
Geçmiþtin, gelecektin, o anki muhabbettin...
Göz açýp kapatana kadar geçiverdi seneler.
Serpildikçe deliþmen renkler sardý dünyamýzý, kokular sardý.
Sevda goncam açtýkça sýðdýramadýn yüreðine...
Karakýþta yaktýn da gittin canýmý.
Kar beyazý ölümlere direndim.
Gönlümde hasretinle suladým köklerini sevdamýn.
Büyüttüm tahammülle.
Sen ise, bir kýþ daha dönmedin iþte!
Dönmedin...
Bütün hayallerin unutulduðu bu mevsimde,
bembeyaz dön, gel ve topraklarýma serpelen...
Umut ýþýklarýmý saklamalýsýn ak koynunda karanlýktan.
Emrivaki yapýyorum sanma sakýn,
bu, bir emrivaki deðil.
Dönmezsen kuruyacaðým, yok olacaðým.
Artýk, hiç bir baharda çiçeklerim açmayacak,
güneþ yüzlü çocuklar bir daha çiçek koklayamayacak...
Bunu bil istedim!