Bugün çekip gitmek var ya mahpushanenin kapýlarýný kýrarak!
Her gün artan bir özlemle isyan çýkartýp da, öyle...
Müteferrik umutlarla yola çýkýp,
kavuþmaya koþmak var ya,
varýp da seni bulamayacaðýmý bile bile...
Ah be Gülbahar!
Seninle gülüþtüðümüz günleri öyle bir özledim ki,
dudaklarýnda, gözlerinde gülümsemeni görmeyi,
ellerinde o enerjini tutabilmeyi ve beni sevdiðini söylemeni...
Öyle bir özledim ki!
Dikenli aþk yollarýnda özlem özlem damladý hatýralar göz ucumdan.
Seni bulamadýkça daðlara, ormanlara attým kendimi eþkýya gibi...
Daðlarda ki, ormanlarda ki ýssýz yürekleri özledim,
vadilerde ki kar sularýný akýtan dereleri özledim.
Yýldýz kaymalarýnda,
sana özlemimi giderecek dilekler tutmamý özledim...
Bugün daðlarý, ormanlarý, vadileri dolaþ,
renksiz bir yaðmuru avuçla benim için.
Sahra çölünün bir kýyýsýnda susuz kalmýþ,
çatlak dudaklarýnda sinekler uçuþan bir çocuk bul,
su içir ona avuçlarýndan. O, bizim çocuðumuz olsun.
Ah Gülbahar, sýðdýrabilsem keþke uzanan avuçlarýna
saçýndan topuðuna vicdana kesmiþ bir dünyayý...
Ama çok vicdansýzsýn, çok;
Hangi geceye tutulursa ay, orada nakýs bir aþk hikayen yazýlýyor...
Mutsuzluktan sýzýlaþan kaderlere kol kanat gerip,
Ardýndan bir intizarla seðirtiyorsun.
Cesaretini tutmuþken parmak uçlarýnda,
kemirir kuþkular yüreðini.
Kaçma Gülbahar iyilik yapmaktan...
Apansýz gömülecek intizar alargalarý
faydalý olmadýðýn düþ gücenikliklerindendir...
Aklýn yolu birdir.
Her gün ýþýðý, ýþýk hýzýyla saplanýr zamana,
sýrf bu nedenle umutlar ertelenmedi beþeriyetten,
hala zindeyiz, otantikiz, güveniliriz...