Sol Kesiği

Sarýldýðým kadar düþ’tü içimdekiler
sarýldýkça düþtü yüreðimden

Oyun özlemi kadar çocuktum
oynananlar kadar büyüdüm
kuralsýz oynamaya alýþtýðým kadar
oysa büyüyen yalnýzca bedenimdi

Ýnsanlarý tanýdýðým kadar küçüldü insanlýðým
aðzý kalabalýk içi tenha kaldým
ve ben doldurmaya çalýþtýkça eksildi sol yaným

Ertelenen sevinçler kayýplarda
damla damla umut sýzýyor yüreðimden
Oysa arda býrakýlmayan her acý bir dað ardýmda
Terkedilemeyen...

þimdi...

sonsuz bir solukta duruyor sulietimde
þu tebessüm denen sancýlý yüz ifadesi

iyilik abidesi
þeytan amedesi
bin yüze sahip yüz’süz insan(cýk)lar
yanýbaþýmda hepsi
yaktýklarý yüreðin iyi bekçileri

Öyle ki daha beni piþman ediyor
onlarýn piþman olmasý gereken eksik þerefleri

Gece kadarým þimdi
Ayýn geceye görünmeyen yeri kadar
Görünen kadar yalan feri

Yalancý bir ýþýk hüzmesi gibi yaþamak
Üzeri örtülü sahte cennet
ardý cehennem
görüneni kanýlasý kadar güzel içim

Fýrtýnalarla boðuþuyorken ben
umut umut üstünde kalmamýþken içimde
Dað esintisi sanýyor herkes
serin ve sakin...

Ýnsanlar kadar gerçeðim þimdi
gerçeði kaybettiðim kadarý yaþamanýn

soluksuz yalnýzým
soluk kesecek kadar büyük yalnýzlýðým...










Sosyal Medyada Paylaşın: