Ýsimsizdi düþler
Kimsesizliðimin herkesi yalnýzlýk
Ve en büyük tezattýr belki de
Kimliksiz yaralarýn þahitli sancýlarý
Bir eylül aðrýsý yýkýp geçti böyle
Gözlerimden doðup,
yüreðimde sel olan yaðmurlardý
Söz kesiðiydi yaðmurlarý bu denli çýldýrtan
yüreði taþýran
býçak gibi ne yöne dönsen batan
Siyahýndý bütün suç...
Hep böyle olmadý mý ki?
Bütün renkleri kapatandý
oysa her rengin ihtiyacýydý biraz siyah
biraz saklanmak için
biraz da korunmak
Oysa suçtu siyah olmak
en karasýydý renklerin
gerçeklere benziyordu biraz
ve insanlar pembeyi görmek isterdi
Þimdi yüreðim de böyle
Siyah muamelesi gördü
Oysa insanlar yüreðime kör
Sözlerime saðýr oldu
Ýsimsizdi düþlerim
bu yüzden düþtüklerimden tanýdýlar
yara açanlar belliydi
ama kimliksiz kalmalýydý
bu yüzden yalnýzca tanýklýk ettiler
’acý verenlere deðil,acý çektiðime’
Ýnsanlar iþte!
Güçlüysen taþlarlar
iyiysen dýþlarlar
Konuþtuðun kadar kötüsündür
Ama söz kesiði býrakýrlar
Sustuðun kadar iyisindir
Çünkü býçak gibi kesilirsin
ama býçak açmaz aðzýný bilirler...