ikinci Bahar - Hâmdım/Yandım.

Çaðýrdý emreden.....

Al eline þunlarý
Ayýr....
Doðrularý bir yere,
yanlýþlarý baþka bir yere istif et.

Ýstifini bozmadan çekildi kenara.
Yaþ bilmem kaçýncý bahar.
Yaz’dan az öncesi....


Emir.....
Deðildi adým demir...!

Usanmadan ayýrdým yýllarca.
Doðrularý bir yere,
yanlýþlarý bir yere.
Çalýþtým... Çalýþmaya...
Zaman zaman da yere yere.

Durmaksýzýn,
ansýzýn..
Ýþte buydu benim sýzým....

Yaþ bilmem kaçýncý bahar.
Yine yaz’dan az öncesi....

Dur! dedi Emreden.


Niye..!


Yanlýþ ayrým yapýyorsun.
Neyin var senin?

Heyyyyy,
Emreden...! Bir þey eksik .
Yanasý,
yakýlasý.
Öyle Mecnun olmadan,
Mevlânâ’sý

Aþk...! döküldü iki dudak arasý.
Söyleyen ben,
dinleyen ben

Iþýk hýzýyla geldi geçti,
Mutlak olan

Fark ettim ki...

Emreden ben,
Emre biat eden ben.
Doðru da benim, yanlýþta ben
O hal istif neden...!

Masada duran Þarap,
Aþk.
Bir yudum gerek,
Yakacak

Yandým.....

Öncesi hâm.



Hiç.
(Bahardan az sonra Yaz / Haziran 15)

Sosyal Medyada Paylaşın: