Hakikat

Hakikatti söylediðim korkmadan, içten, hakiki!
Ne koyun oldum hak namýna, ne koltuk için tilki.

Beni ne ceylanýn ahu gözü ne dilin süsü bozar,
Tek mazlum gözyaþý, dert küpü yüreðimden sýzar.

Ey adalet denen ulvi deðer ey insanýn muhtacý!
Zalime þerbet oldun da bu düþmüþe kahreden acý.

Ýnsan sonlu varlýk, tüketen zamanýn oltasýnda av,
Vallahi yakýþýr zalime þu çifte söz ki :" hav hav"

Ruh emanetine yalan ve hileyi nasýl giydirdin,
Bugün ey zalim tek celsede ahiretini yitirdin.

Devir senin þan senin koltuk senin helal haram senin,
Bir gün baþ tacý edenler yarýn demezler mi yeter in in!

Elinde kafatasýn içinde cahiliyeden kalma düþ,
Gözün hak bilmezse bil ki yüzüne çoktur gülüþ.

Muhammet Karakaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: