gene yaðýyor yaðmur, üþüyorum
yaðmasýn desem, dala yapraða,topraða
yaðsýn desem, bana yazýk ama
düþünmeden daracýk mezara sýgacaðýmý
havadar, geniþ ve güneþli yerler arýyorum...
kýr çiçekleriyle, ekinler olmasa
içimde birikmiþ onlarca sözcüðün
hepsini sayýp dökeceðim sövgü adýna...
sen, alýp beni karþýna, dik dik bakacak
içten içe parmak sallayacaktýn belki de
küfür yok…
ben sana böyle mi öðrettim diye...
bilerek yapýyordum aslýnda, el sallarsýn bana da
her yer bahar kokar, her yan, her yöre diye
çünkü ellerin bahardý anne...
yanaklarýn gül pembe, nefesin misk,
kucaðýn hiç uyanmak istemediðim beþik...
ellerin bahardý anne…
bebek kokuluydu baþýný örttüðü beyaz örtüsü
dünyam, ahiretim, baharým, yazým, güzüm
ýþýðým, aydýnlýðým, koynunda sabahladýðým
cennetim, elleri bahardý annemin...
4 haziran 2015-Tepebaþý-Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.