Bayrammış Meğer

Aylardýr açýlmayan kapýmýn tokmaðý
Silkeledikçe beni
Þaþkýn telaþlarým yumrukluyordu yalnýzlýðýmýn çeperini
Kapý mý?
Benim mi?
Kim?
Nasýl? sorularý
Üstümden sildi hüznün aðýrlýðýný

Koþtum, yüreðim önde, vücudum bastonumun peþinde
Ve onun gibi titrek umutlarla
Açtým kapýyý Güneþe ….
Kamaþtý gözlerim, titredi ellerim
Ve bir þey oturdu üstüne nefesimin
Sevincim vurdu tavana …

Bir çift el uzandý “ anneanne” diyerek
Bir çift göz baktý gülümseyerek
Özlemim bir busenin ucunda yanýp yok olurken
Zembilinden indiremediðim umutlar yüreðime aktý
Durgun suya düþen su misali yayýldý benliðime
Sardý sarmaladý ….
Derin bir sarhoþluðun içine attý
Ama ne meyhaneci vardý… Ne mey þiþeleri
Yalnýzca bir saki dolaþýyordu etrafýmda
Dokunsam incinecek
Baksam içini göreceðim
Duyuyordum yüreðindeki çýrpýnýþlarý
Dinliyordum o efsunkar nefes alýþlarý
Þarap akýyordu kirpiklerinin ucundan
Parmaklarý rüzgara yelken açmýþ gibi
Taþýyordu beni alemden aleme

Allahým ne olurdu “ Bayram” deseydin her güne
Kalsaydým bu sarhoþluðun içinde
Dibe vursaydým…
Yalnýzlýðýn yerine

Perihan Dirican



Sosyal Medyada Paylaşın: