Zemheri ayazýmý üþüten bu kenti yoksa siyaha bürünen gecelerimi ölüm volta atarken bir bir çalýnýrdý çocuklarýn gözlerindeki gülüþleri yorgundu sokak ve caddeleri
zulüme boyun eðilirdi üstelik ve dahasý sus pus olunurdu terk ederdi denizini martýlar soytarýlýða soyunurdu öldürmekle meþakkatli insanlar raks ederdi azraille karanlýk
tarif edilemeyen vicdani bir kargaþa sonu olmayan töresel yoksulluk açlýðýn anlatýmý hitapsýzdý düþkünlüðün argosu kayýp kulaklarda yankýlanan sloganlar kabuk baðlamayan yaralar vardý ve sonrasýnda günahýn bedeli
üþürdü gecenin gözleri ay karanlýða soðuk bakýþýný sergilerken savunmasýzdý çocuklar kýrýk zamanlara doðardý gün yeniden güneþe uyanmak imkânsýzdý sabahlar yasaktý ülkemde..
MELTEM KINIC
Þiirime sesiyle hayat veren Ahmet Ormancý Hocama en kalbi teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
meltem kınıc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.