Dilsiz bir uçurumun dibinde yýlda bi kez bir çiçek açar gölgesi kalýr bütün bir yýl
çaðlayanla komþudur uçurum yükseklik korkusu sarar su perilerini her sabah gölde yýkanýr bir kýz her sabah baþka baþka renklerde çiçekler açar bu beldede ceylan bakýþlý kýzlarýn dolaþtýðý yerlerdir vadiler çýrýlçýplak yýkanýrlar göllerde dilsiz bir uçurumun dibinde
rüzgarýn sesini kýz sesi sanýrsýnýz daðlarýn doruðunda caddelerde sere serpe kolkola--her adým atýþlarýnda ürperir parkeler bazý hayat durduk yerde kopar bir çentiðinden perde kalýr geriye yanar ýþýklar makinist verir mola
kucaklayýp bulutlarý ip üstünde yürürse bir cambaz hüneriyle ve dilsiz biri uçurumun dibinde her yýl mavi renkte bir çiçek açar
gölgesi kokusu koca bir yýl karýþýr rüzgarlara çaðlayan birikir göl olur komþu olur uçuruma biri rüzgarýndan bir suyundan en çok da rüzgarýn hýrçýnlýðýndan nasiplenirler iki sevgili gibi
derler ki o mavi çiçek her yýl sevdiðini ziyarete gelen geceleri gölde çýrýlçýplak yýkanan mavi kýzýn ruhudur
Yüksel Nimet Apel
24/Mayýs/2015/Pazar/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.