Heyba

Heybem, eski heybem,
Ne ettin bana?
Biriktirdiklerimi kuþlara, çakallara,
Vicdansýzlara yem etmiþsin.
Yýllarca topladýklarýmý, delinmiþ
Baðrýndan bir iki günde
Ýte, namerde savurmuþsun.
Ey heybem! Vefa, dar günde mi vurur hançeri?
Dar günde mi rüzgar savurur aþý?
Madem savurmuþsa rüzgar aþýmý,
Ýhtiyacý olana yetiþtirsin.
Niye zalimin, gaddarýn sofrasýnda meze edersin?
Niye ikinci yarayý da
Kalbimin yaralý tarafýndan açarsýn?
Ey heybem! Sofram boþ, kalbim kýrgýn,
Gözlerim nemli.
Suyum bulanýk, yataðým küflü, çocuklarým kirli.
Yoktur, bundan öte kaybediþim,
Yoktur, bundan öte kazanýþým.
Vardýr, bundan sonra ahým,
Vardýr, bundan sonra Allah’ým.


Yunus YILMAZ







Sosyal Medyada Paylaşın:

ararat07 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Mısralar NEWROZ-A W GAMZEBAHÇE YOSUN YOSMA İsfahan ve Kürtçe Suruç'ta Bir Trabzonlu ÇOCUK DÜŞLERİ Kurak Mevsimler Suruç Şiiri Akşam...