Sevdiğim…

Aðlarým her baharda, kimse görmez sevdiðim.
Yol beklerim seherde, kimse görmez sevdiðim.

Aklýmý baþtan aldý umutsuz aþk yarasý,
Bu yaraya bir merhem kimse sürmez sevdiðim.

Ayyaþ diyor her gören, periþan hallerime,
Neden diye aklýný kimse yormaz sevdiðim.

Rahmet iner yapraða, sanki bana: Eyvah! Der,
Gözümden düþen yaþý kimse sormaz sevdiðim.

Bir hasret denizinde kâh yaþadým, kâh öldüm,
Selam verip yanýma kimse varmaz sevdiðim.

Sol yanýmda bir sýzý, demir kafes içinde,
Paslanmýþ kilidini kimse kýrmaz sevdiðim.

Ah! Þu yalnýzlýk yok mu? Dinmiyor üþümeler,
Titreyen bedenimi kimse sarmaz sevdiðim.

Derinden yaktý beni söylediðin son sözün,
Söndürecek bir suyu kimse vermez sevdiðim.

Gitmiyor ki aklýmdan uzun siyah saçlarýn,
Benim için saçýný kimse örmez sevdiðim.

Deðmeden elim ele yürekten yara aldým,
Bu yaraya bir neþter kimse vurmaz sevdiðim.

Sensiz kalan gönlümde isyaným arþa çýkar,
Asi kulun derdini kimse dermez sevdiðim.

Açmadan soldu gülüm, Macit þaþkýn bir bülbül,
Yoluma gonca gülü kimse sermez sevdiðim.


Mehmet Macit
15.04.2015
Dikili/Ýzmir

Macit aklýný yemiþ, delirmiþ sanýyorlar,
Sevdayý çekmeyenin aklý ermez sevdiðim.
Berhudar
Sosyal Medyada Paylaşın: