Kırk Yılda Bir

her þey birden bire olur
aþk, birden bire...
ayrýlýk, birden bire...

birden bire uykularýn kanar

kapýlar yüzüne bir bir kapanýr
yere göðe sýðdýramadýðýn, o sevdan...
kör býçaklar gibi yüreðine saplanýr

sýzým-sýzým sýzlar içinde ayrýlýk
gülüþünden bile kan damlar
sen yýllara bölüþtürmek isterken sevdaný...
bir güne binlerce ayrýlýk sýðar

teslim olan maðrur o komutanlar gibi
ona gittiðin yollardan geri dönersin
bu þehir boðar seni…
pusuya düþmüþ askerlere benzersin

özlersin...

özlemek bir çýð gibi büyür içinde
ona giderken duyduðun o liseli heyecanýný
onunlayken gözlerinde ýþýldayan o ýþýðý özlersin
asi duygularýna söz geçiremezsin bir türlü
onunla dolu dizgin yaþadýðýn aþký özlersin

her kapý ziline, her telefon sesine sen koþarsýn
pas tutar kýrgýnlýðýn
soður kýzgýnlýðýn
onu bir yüz görümlüðü görmeye...
bu dünyayý satarsýn

aradan yýllar geçer

aramazsýn
sormazsýn
ama unutamazsýn
unuttum diye kendini avutursun
sen onu kýrk yýlda bir buldun…
unutursan...
kýrk yýlda anca unutursun




Sosyal Medyada Paylaşın: