&& O HÜZÜNLÜ SON PERDE.! &&

Yoksa....! .

’’Son durak.’’
Dedikleri yermiydi burasý..?
Kim bilir, belki de bendedir,
Veda sýrasý..!

Boþuna deðil.....!

Yakýlmýþ bu limanda
Umuda yelken açmak için
Sýra bekleyen nice gemiler...!
Baba’larda kalmýþ üst üste..
Baðý olmayan,sahipsiz nice halatlar..!



Görüyorum...!
O kasvetli karanlýklar içinde,
Son ümidimde gidiyor..
Hýþýmla sýyrýlýp atýlan o kanlý eldivende...!


Ve artýk...
Kaným...
Usul usul çekiliyor damarlarýmdan,
Bense..
Üþüyorum...üþüyorum
Son bir ümitle Annem.. Annem diyorum
Gel n’olur gel, sonkez sana sarýlmak istiyorum.!

Buz kesiyor bedenim,
Çaresizce...
Birþeyleri anlatmak istesemde,
Sözüm geçmiyor takatsiz dilime..
Duyulmuyor sesim kimseciklere..!

Ruhumsa,
Uçtu uçacak....
Sanki son hazýrlýðýnda,
Bekliyor
Bedenimin en uç noktasýnda..!


Çok üþüyorum...
Üþüyorum bu Aðustos sýcaðýnda..
Artýk..
Tükeniyorum..bitiyorum.
Ne yapsam yetersiz,
Açamýyorum gözlerimi...

Annem..!
Karanlýklar içinde çýrpýnýyorum..
Sen gelme..gelme diye inlesende,
Sana geliyorum çaresiz..!

Ve..
Aðýr aðýr kapanýrken
Fersiz gözlerimde sahnelenen
O hüzünlü son perde.


Belki de..
Birazdan, düþer yavasça iki yanýma..
O yorgun, o takatsýz kollarým
Bürünür ebedi sessizliðe, yarý açýk gözlerimde
Mevsimsiz solan, o güzel duygularým..!


Mahmut Mücahit Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: