Gözlerimde biriktirdiðim kasým grisi bulutlarla Bir cenaze törenindeyim Kelimelere helal edip hakkýmý Issýzlýðýn ortasýnda sýkýþmýþ yüreðimle Öfkemin mutluluðunu izliyorum…
Ellerimi yakýyorum göz sularýyla tüm yaralý serçelerin Adýmýn aralandýðý perdelerde irkiliyorum yansýmdan Aynalara ruhsuz gelip kendimsiz gidiþlerimi umursamamaktan yorgun olsamda Ýyi ediyor toprak kokusu beni Kirlendi biliyorum toprak ayak izlerinden Kirlendi karýnca yuvalarý...
Ki koþmaya kalksam çelme takar karýnca sürüleri…
Seslerini duyuyorum istemesem de takvim sayfalarýnda yanýlgýlarýn Bir o kadarda daðlanmýþ dilimden itihara meyilli ah ile hasbihal oluyorum Ayaklarýmý deðdirmeden yere Aklýmdan düþüyor suskunluðum…
Yorgunum evet Ýçimde divane bir kelime kýyýmý Kanadýkça piþkin bir tik yerleþiyor mimiklerime Müzmin umutlar duraðýnda Eksilmiþ virgüller not defterimde…