Kel-En-Bek
Susmuþ bir yürek benzemez hiç bir þeye
Gözlerimiz yenik düþer uykudan daha derin bir gülüþe
Hasret çöreklenir omzumuzun üzerine
Üzgün bir arkadaþtýr o
Öylece ayaklarýný suya sokar
Sanki
Deniz benim gözyaþlarým...
Serserilik onun ruhunda var
Dahasý da
Bu gece aydýnlanacak olmanýn verdiði bir heyecan
O karanlýk odada terli günlerden sonra
Bir mumun ziyaretine hazýrlýk
Konuþmayan bir yürek derttir baþa...
Konuþturacak bir yürek var mýdýr peki?
Soruyorum Hayat sana...
Sorma deme bana!
Adý saklý bir hatýra
Kurumuþ gül gibi bekler kapýnda
Hayal ötesi bir susuþ bu
Sanki yaþamaktan da
Ölmekten de sonra keþfedilmiþ yeni bir þey
Ölüm ile yaþamayý birleþtirince
Ne çýkar ki ortaya?
Araf ta durup bakmak mý dolunaya...
Ben gitmedim ki odamdan bir adým uzaða....
Küçükken ben
Kel-en-bek dermiþim uzata uzata kelebeðe
Sonra papatyaya pap pap yat ya dermiþim mesela
Gülümserken aðlamak ile sarýlýrken eskimeyen kedi gözlü yastýðýma
Ýçinde attýðý bedene küsen depresyonlu bir kalp ile
Daha ne kadar ölüm ile yaþam arasýnda savaþýrým bilmem ama
Çocukça düþünüp çocukça gülüyorum bu günlerde
Ve önce kendime doðru söylüyorum artýk
Sonra da anneme....
Küsme yüreðim ne olur küsme bana
Biliyorum çok kýrdýlar seni çok üzdüler de
Ben de ister miydim hiç?
Böyle olmasýný...
Cehennem gibi bir susuþla beni bana býrakma!
Yalnýzlýktan korkuyorum
Hadi konuþ
Ses ver bir kere ismimi fýsýlda
Fýsýlda soluðuma renk gelsin
Göðüs kafesimin daralan kapýsýný arala....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.