BİZ
oyuna dalýp yaðmura yakalanan, iki afacan çocuk
ayný kuytuya sýðýnmýþ iki yaðmur kaçaðýydýk
saçlarýmýzda yaðmur kokusu
tenimiz ýpýslak aþk
senin kucaðýnda bezden bir bebek
benim cebimde cam bilyeler rengarenk
el ele koþarken o gizemli ütopyanýn içinde
rakýyla su gibi bir birimize karýþýrdýk
biz...
ateþle barutun öpüþtüðü o muhteþem patlamaydýk
ne kaldý bizden geriye?
o masal sevdadan geriye ne kaldý?
sana yazýlmýþ üç beþ þiir
yarým yamalak hatýrladýðým bir kaç güzel anýdan baþka
ne kaldý?
masal kuþlarý güzel haber getirmiyor artýk
mutluluk açmýyor o tülden perdesini bize
camlarýn buðusunda parmak izlerimiz kaldý?
artýk yokluðun içimde kol geziyor
teninin kokusunu
sesinin týnýsýný özlüyorum
adýn geçmeyi görsün aklýmdan
aynalar kýrýlýyor gözlerimin mavisinde
yýkýlmaz daðlar gibi yýkýlýyorum
dudaðýmdaki en delikanlý ýslýk, hala sensin
yazarken ellerim kanasada
delik deþik þiirlerime hala seni yazýyorum
yorgun bir rüzgar gibi esip geçmesemde
ateþi seven, ateþe yaklaþtýkça ölen ateþ böcekleri gibi
senden kaçtýkça
sana geliyorum
bir baþkasýyla mutluluk dileme bana
senin yerine koyacaðým, bir baþka sen yok bende
zehirli sarmaþýklar gibi, yokluðun sarsada beni
hiç kimseye deðiþmem seni
ne senden, ne bizden vazgeçerim
uzak tutma benden kendini
farz’etki boþ bir tualim
senin renginden baþka, her renk kirletir beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.