Hangi perdeden çaðýrýrsýn bilemem. Bilinir ki herþey sana bir perde. Bilinmenin arzusuyla, Varoldu cümle kainat. Bir gizemli hakikat, Bir esrarlý hazine... Varlýklar varlýðýna tabi. Aynadaki görüntü Zatýnýn delili. Kim nerden bilecek, Bildirmezsen kendini. Bildim diye bir þey yok, Acizliðe itiraftýr bunun adý. Aslýnda varlýk ta yok, yokluk ta yok. Bulunmaz bunun tadý, Yoktur adý þaný. Madem ki var olan sensin, Senden baþka bir mevcut yok. Bunca görünen nedir? Nedir bunun bilmecesi? Bir ufacýk ipucu verir misin Allah’ým... Bilinmekliðin hatýrýna... Yüceliðin þanýna... Ýsteriz senden bunu, Yoktur ilminin sonu. Dolmaktadýr verdiðin süre, Geçiyor zaman bile bile. Son demlerimiz gelmeden, Ecelimiz bizi bulmadan, Buldur Allah’ým buldur... Kendinle bizi doldur. Ölmeden öldür, yüzümüzü güldür. Kendinde dirilt, Kendinde yaþat, Kendinde öldür. Aþkýn ve muhabbetin Sarsýn dört bir yaný, Bilenler bilsin seni. Erit bende ki beni. Fanidir her þey fani... Baki olan sensin Baki... "Her þey fena bulacaktýr. Ancak Azamet ve ikram sahibi vechin baki kalacaktýr." Ýþte budur bütün ilimlerin sonu...
Aydýn ÇETÝNER (Bursa-Aðustos 2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.