sen gittikten sonra....

Geçen az ötede seni düþünmeye baþladým..
Düþündükçe;kimsenin bilmediði bir aðrýya dönüþüyordum,
Biraz daha ilerleyince derin bir kederin
Dipsiz karanlýðýnda boðuldum..
Oysa nemli dudaklarýndan çýkacak iki sözcük
Olgunlaþýp yaþlanan bir baþak olurdu kim bilir…
Ama sen býrakýp ta gittikten sonra;

Gökyüzü zebanilerin aþaðýlýk karanlýðýna gömüldü,
Yazdýðým aþk hikayeleri anlamsýz intiharlarla sonlandý…hep..


Sen gittikten sonra,
Yüzüm parçalý bulutlu,
Dudaklarým çöl gibi iklimsiz,
Kahkahalarým akarsulara hayat veren
çýlgýn köpüklerinden yoksun kalýyordu…

olasýlýklardan umut alýyordum ara sýra
ama zaman tüneli hep karanlýktý,
olasýlýk kitabýnýn yazarýný da benden silip alýyordu bu amansýz dehliz
iyice baðrýma çöküyordum
ne sen vardýn ne de senden bir teselli
herþey bir anda bulutlarýn arasýna dalýp kaybolmuþtu
bende kaybolmuþtum adresim yoktu..
kimsesizdim..
yitik bir þehir gibiydim
kendimi arýyordum sen çýkýyordun bir yalnýzlýk þiirinin arasýndan
þiirlerde artýk yalancýydý týpký þairleri gibi..

zaman artýk infaz günlüklerimizin gölgesi gibi
seksen darbesinden kalma eskimiþ bir defterin ihbar türküsü gibi
baþýma kakmýþ þiir okuyor bir genaral
ne sesi hoþ ne de kendisi
yalaným yok
yalaným varsa arabesk bir þarký olayým...

Sosyal Medyada Paylaşın: