Hiç kimseye yazýlmadý bu þiir.. Gözleri ufka dalmýþ, koynunda soðuk dolu bir aþka okundu akþam vakti.
Bu þiir hiç kimseye... Yolda yürüyen insanlar yoktu. Sokaklarda sesleri duyulmayan Barýþ Manço’ya Çiçek satmak için gözlerine umut saklamýþ kýzlara ve o ihtiyar balýkçýya... Bu kentte sabaha inanmýþ hiç kimseye yazýlmadý. Saatlerden karanlýk ve aylardan eylül gibi bir bahar sabahýna Göðsünde anne muskasý gibi acýsýný saklayanlara Pencere önlerinde bekleyen üveyiklere Aðlayan hiç kimseye yazýlmadý bu þiir. Kara bakmayý Sevmemeyi öðretildik biz. Ne istedik ne de becerebildik aslýnda Gök kuþaðýna dokunduðumuzdan beri parmaklarýmýz Ýçinden hangi renk olduðunu bilmeden Sürdük göðsümüze anlamsýzca -ve aþk bir akþam vakti senden gelecek miydi? -bilmeden beklemek... -kanatlarý dökülmüþ kelebeklerin uçtuðu göz çevrelerinde. Yasaklandýk sokaklarda adýný aklýmýzdan geçirmekten. Düþünüp yüzümüzde anlamsýz gülümseyiþlerden. Yasaklandýk bu hissizlikten.
Sevmemiþ miydi hiç kimse daha önce Ya yüreðimde ki bu kimsesiz çýðlýk Bu benden olmadýðýna inandýðýnýz yara Kanarken benimle birlikte her gece Sahi yalan mýydý? Aþk dediðiniz bu iþkence Ya O yalan mýydý? Dokunmuþken yanaklarýndaki masumiyete Öpmüþken Bakýr Gözlerinden Sevmiþken yýldýzlý gecelerde kara saçlarýný Yani yalan mýydý þimdi kalbimin çýrpýnýþlarý El ele geçtiðimiz þehirler Ufkunda iç geçirdiðimiz o kara deniz Söyle bana ey aþk Ben gerçeksem o yalan mýydý? O gerçekse sen var mýydýn?
Geçerken içinden, Gözlerimin takýldýðý gözlerine, Konuþurken, Tane tane sessizliðime Anlamsýz cümlelerde bile sevdiðime Okurken, Bir kitabýn satýr arasýnda karþýlaþmamýza Saklanmýþ bir merhabayý gün yüzüne çýkartmamýza Aðlarken, Çocukluðuma, Her þey gittiðinde sen kalan yanýma iþte Gece kendimi verdiðim kendime Seni aðladýðým yalnýzlýða Evet, Özlediðim saatlere Koynuma birikmiþ kurþuni acýma Evet Tebessüme... Ellerinin sýcaklýðý vurmuþken vurulduðum kalbime Bakýr Gözlerinde eskittiðim adý ömür denilen saatlere Evet Beraber karþýladýðýmýz doðan güneþe Bitmeyeceðine inandýðýmýz bu düþe yazýlmadý bu þiir. Bu þiir bir selanýn ardýndan doðan kýrýk bir tezene týnýsýna Bu þiir kulaðýna ismi okunmamýþ kayýp giden bir fýrat türküsüne Bu þiir en çok sen olduðun zamanlarda benim yokluðuma Bu þiir sen yokluðunda bana en çok ihanet eden zamana Ve adýna söylenmiþ Ve dilimde kilitlenmiþ ne varsa sana dair Ve kalbine Ve kalbime Bu þiir bir pazar gününe... Bu þiir hiç kimseye... Sosyal Medyada Paylaşın:
fatihtahiroglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.